martoloded
Mont d’ar merdeerezh
Mont d’ar c’hlask
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar an anv-kadarn martolod hag an dibenn-ger -ed
Furm anv-kadarn
martoloded /martoˈloːdet/
- Furm lies an anv-kadarn martolod
- Diwallit merc'hed yaouank, gant aon vefec'h tromplet
Dre ar c'habiten Lablond hag e vartoloded. — (H. Laterre (Bodlan) ha F.Gourvil (Barr-Ilio), Merc'hejoù Lokenole e-barzh Kanaouennou Breiz-Vihan, 1911.) - Dioc'htu ez a al lestr war-zu an enezenn, ha diskenn enni martoloded mar gouient. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 59.)
- Martoloded a oant deut da vea. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 15.)
- Er c'hazarn, ha zoken war vourzh listri 'oa, e veze aozet evidomp gant hor c'heginer boued kalz gwelloc'h eget hini ar vartoloded all. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 82.)
- Ar vartoloded a oar en em lardañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 24.)
- Diwallit merc'hed yaouank, gant aon vefec'h tromplet