mantret

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus mantrañ hag -et.

Furm verb

mantret /ˈmãntret/; mantretoc'h.

1. Bezañ, chom mantret.
   • Mantret 'voe pa welas penaos 'oa gwisket e vreur, ha bec'h en doe oc'h e anaout. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 89.)
   • Souezet-maro, sabatuet-net, sebezet-holl, mantret-krenn, e chomas eno eur pennadig, digor bras e c'henou ha difronket e zaoulagad. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 132.)
   • Mantret e oant bet ouzhpenn, [...]. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 89.)
   • Na mantret e voe an daou garedig, pa veizjont — re ziwezhat, siwazh ! — pegen difur e oant bet. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 117.)
2. Bezañ mantret e galon, e spered (gant ar glac'har, ar spont), o welet, o klevet ...

Deveradoù

• mantridigezh

Gerioù kevrennek

• mantret-krenn

Troioù-lavar

• chom mantret

Liamm diavaez

• http://devri.fr/dictionnaire/m/mantret/

Troidigezhioù

• galleg : consterné ^(fr) , accablé ^(fr)

• saozneg : overwhelmed ^(en)