manke

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar mank-, pennrann ar verb mankout, hag an dibenn-ger -e.

Furm verb

manke /ˈmãŋke/

1. Furm ar verb mankout e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat war-lerc'h ar rannig-verb (a, e, na, ne) :

1. • — Ur rumm all tud hag i pinvidik na oant ket kontant, na vanke netra dezhe, ha bremañ treut, ha maleürus war ar boued hag an danvez. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/5, Al Liamm, 1994, p. 35.)
   • Un toullad mein-glas a vanke dezhañ da beurdeiñ an ti . — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 222.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) devait ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) faisait erreur ^(fr) , faiblissait ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) manquait ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) s'évanouissait ^(fr)