magec'h

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar mag-, pennrann ar verb magañ, hag an dibenn-ger -ec'h

Furm verb

magec'h /ˈmɑːɡɛx/

  1. Furm ar verb magañ en eil gour lies an amdremened, en doare-disklêriañ
« [...] ? Ne fell ket din krediñ e vagec'h soñjennoù ken du p'hoc'h eus degemeret e grad ma c'houviadenn. [...]. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 56.)

Troidigezhioù