luskellat

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn luskell hag al lostger -at.

Verb

luskellat /lysˈkɛlːat/ (anv-gwan-verb : luskellet) (displegadur)

1. verb kreñv eeun Hejañ-dihejañ goustadik ur bugel, kavell ur bugel, evit lakaat anezhañ da gousket.
   • Ne vo ket ret luskellat ac'hanon fenoz. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 100.)
   • Ha pa oan o vont kuit e oa o kanañ dezhañ, ur son da luskellat mar plij. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 245.)
2. (Dre astenn-ster) Brañsigellat
   • <skouer.>
3. verb gwan Fiñval
   • <skouer.>

Stummoù all

• luskellañ

Deveradoù

• luskellerez
• luskellerezh
• luskellus

Troidigezhioù

• galleg : bercer ^(fr)