lubaniñ

Brezhoneg

Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ».

Etimologiezh

Dont a ra eus an anv-kadarn luban hag al lostger -iñ.

Verb

lubaniñ /ly'bã:nĩ/ verb kreñv eeun

<ster>
- Hag e touello ar re a dorr an emglev en ur lubaniñ anezho. Met pobl ar re a anavez o Doue a vo kalonek hag a oberio. — (Ar Bibl, Daniel, Pennad 11,32.)
- Lammat etre divrec'h ur gwaz all. Ha ! Ne oas ket chalet gant Yann Goadou ar genaoueg a lubanjout gant ur garantez faos. — (Al Liamm, n°102, p. 24.)
- An deiz ; a, n'eo ket diaes e veuliñ

N'eo ket diaes bezañ lubanet gant e lugern. — (Maodez Glanndour, Komzoù bev, Skridoù Breizh, 1949, p. 171.)

lubaniñ verb kreñv dieeun

lubaniñ da, ouzh ub. : klask gounit e c'hrad vat gant komzoù flour, evit e douellañ.
- Darn a lubane ouzhoc'h gant ardoù ha komzoù flour. War a gonte Fañch, ne oa den ebet ken gouest ha ma zad, ha gouzout a ouie lubaniñ dezhañ. — (Geriadur Brezhoneg An Here, p. 868.)

Deveradoù

stummoù all

Troidigezhioù

galleg : cajoler ^(fr) , caresser ^(fr) , insinuer ^(fr) , flatter ^(fr)