lakait

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar laka-, pennrann ar verb lakaat, hag an dibenn-ger -it

Furm verb

lakait /laˈkɑːit/

1. Furm ar verb lakaat en eil gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
2. Furm ar verb lakaat en eil gour lies an doare-gourc'hemenn
   • — « Pet lur 'po ? »
     — « Lakait din ur bara a bemp lur. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 87.)
   • « [...]. Lakait eur penn-gavr d'ezi ha ra chomo ganti e-pad eur sizun penn-da-benn. »
     « A vezo graet. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 168.)
   • [...] : « N'emañ ket va mamm aze ?... en anv Doue, va lakait war he barlenn, eno e fell din mervel ». — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 46.)
   • — Lakait din ur banne all, emezañ, ur banne brasoc'h... — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 86.)
   • Lakit (Lakait) dour ha gwin hanter-ouz-hanter. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 142.)
   • « Job », eme Lom, « lakait ur skeul ouzh ar wezenn-mañ, ma pignin da stagañ ar gordenn. » — (?, p. ?.)

Stummoù rannyezhel

• lakit

Krennlavarioù

• Er bloavez bizeost bezit fin :
  Lakait kanab ha lezit ho lin.
  Bezit finnoc'h er bloaz war-lerc'h :
  Lakait lin e plas ho kerc'h. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 325.)

Troidigezhioù

• galleg : mettez ! ^(fr)