kuitaat

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Verb

kuitaat /kɥiˈtɑːt/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : kuitaet) (displegadur)

  1. (Kuitaat un den) : mont diouzh unan bennak, mont digant unan bennak, kimiadiñ :
    • Glac'harus e oa planedenn ar baotred yaouank-se a veze ret dezho kuitaat o zud hag o farrezioù, da vont d'ur vro na anavezent tamm, e-lec'h ma ne c'hellent roiñ ger ebet da intent ha ma vezent kemeret evit divroidi diwezhat ha gros. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 9.)
  2. (Kuitaat un dra) : mont diouzh ul lec'h bennak
  3. Kuitaat diouzh ar gêr (ral)

Troidigezhioù