krogo
Neuz
Brezhoneg
Furm verb
krogo /ˈkroːɡo/
- Furm ar verb kregiñ e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
-
- — [...]: en douar e-lec'h ma krogo ar vaz-man, eno e vefet er gêr, ha nep lec'h all; [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 106.)
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :
- — « [...]. Ni a grogo eno gant hol labour, ha ni a ziskenno bep un tammig, bep un tammig, en ur furchal ar stêr. [...]. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 106.)
- — « Ar pezh a zo a nevez eo e rankot dont ganeomp, pe ma ne deuit bremaik, ni grogo en ho kabiez. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 164.)
- Nemet e vo peurbadus an Devezh a grogo neuze. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 129.)