kredent
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar kred-, pennrann ar verb krediñ, hag an dibenn-ger -ent.
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | kredent |
| dre vlotaat | gredent |
| dre c'hwezhañ | c'hredent |
| dre galetaat | digemm |
| amreizh | digemm |
kredent /Distagadur ?/
- Furm ar verb krediñ e trede gour lies an amdremened, en doare-disklêriañ
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb nac'h na da skouer) :
- — [...], hag holl e spontent hag ec'h aent kuit, pa c'houlennen digante ma liñsel, dre na gredent ket kregiñ enni evit he reiñ din. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/4, Al Liamm, 1989, p. 81.)
- Dirak an ôtrou person, abaf an diou blac'h, ken abaf ha na gredent digeri o ginou. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 12.)