koagnjont

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar koan-, pennrann ar verb koaniañ, glebiadur an n notet gn, hag an dibenn-ger -jont

Furm verb

koagnjont /ˈkwãɲʒɔ̃ɲ(t)/

  1. Furm ar verb koaniañ e trede gour lies an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ
Deuet ar c'houlz, e koagnjont arre asambles, ha goude em lakajont arre da c'hoari c'hartoù. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 169.)

Troidigezhioù