klevit

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar klev-, pennrann ar verb klevet, hag an dibenn-ger -it.

Furm verb

klevit /ˈkleːvit/

1. Furm ar verb klevet en eil gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.

• Hep kemmadur :

− « [...]. Daoust hag e welit kement ha ma klevit ? » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 63.)

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a) :

− « Petra ’glevit, Lom ? » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 128.)

1. Furm ar verb klevet en eil gour lies an doare-gourc'hemenn
   • − Klevit, bugale, a-barz nemeur e vezoc'h hoc'h-unan war an douar, rak mont a ran diganeoc'h ; [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 3.)
   • Mes klevit an dra-mañ, klevit gaou bras ar baotred, ar mell gaou a lavaren deoc'h. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 39.)

Troidigezhioù

• galleg : (vous) écoutez ^(fr)