klevin

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar klev-, pennrann ar verb klevet, hag an dibenn-ger -in

Furm verb

klevin /ˈkleːvĩn/

  1. Furm ar verb klevet e kentañ gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
- [...], neuze, dioc'h a glevin ganeoc'h hag ivez dioc'h ma ho pezo c'hoant, me a ouezo petra da ober ouzoc'h. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 6.)

Troidigezhioù