kleñvel
Brezhoneg
Etimologiezh
Verb
kleñvel /ˈklẽːvɛl/ verb gwan (anv-gwan-verb : klañvet) (displegadur)
- Bezañ paket gant ur c'hleñved bennak.
- A-wechoù koulskoude, pa glañve ar vamm-gozh, ha ret dezhi chom war he gwele gant ar remm, Yun a yae, bep lun, d'ar vorc'h, da gerc'hat ur bara a bemp lur. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 31.)
- Ken buan e vije gouest an evaj d’o lakaat holl da gleñvel ha da vervel goude marteze. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 26.)
Gerioù heñvelster
Gerioù enepster
Krennlavar
- E-lec’h ma vez tri c’hant den o vevañ E vez atav unan o kleñvel pe o pareañ.
Troidigezhioù
- galleg : tomber malade (fr)