ken kaer

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet gant ken ha kaer

Furm anv-gwan

ken kaer

1. derez-kevatal an anv-gwan kaer; ker kaer.
   • Ken kaer oa ar feunteun evel an olifant. — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 1, Pariz, 1890, 1971, p. 234.)
   • Hemañ a spontas, o welet un aotrou gwisket ken kaer oc'h antren en e lochennig paour. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 159.)
   • Soñj hoc'h eus emichañs eus ar c'hloareg diveleget-se na baoueze ket da gas kuit ar venec'h, d'argasiñ al leanezed, da renabliñ madoù an ilizoù, ha d'itrikañ taolioù ken kaer all. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 56.)
2. dirak un islavarenn
   • Ar palez-mañ a oa ken kaer ha ken uhel ha ken kreñv ar mogeroù, ma chomjont da sellet outañ, ha ne ouient petra da ober. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 115.)
   • — « [...], ur wezenn a zo war he fenn un togad avaloù melen-aour ken kaer ha ken mat ha ma 'z int uhel diouzh an douar ; an holl ne dint ket evit tizhout anezho. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 9.)