kavi

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar kav-, pennrann ar verb kavout, hag an dibenn-ger -i

Furm verb

kavi /ˈkɑːvi/

  1. Furm ar verb kavout en eil gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
— Berr e kavi da amzer. Selaou du-hont... — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 32.)
— [...]; gra ar pez a gavi gwella e-kenver an dra-ze; [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 7.)
« Ha kredi a ri ar pez a glevi gant kement klufan a gavi ? [...]. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 34.)
Lavar, pa gavi da leh d'ober. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 312.)

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù