ibil

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Ebil e 1499 (Catholicon) ; eus ar wrizienn geltiek *aku-īli̯o-, diwar *ak- "lemm", "stardet" [1].
Tostaat ouzh ar ger ebill e kembraeg.

Anv-kadarn

ibil, gourel, unander (liester: ibilioù (traoù), ibilien (tud).

  1. Tamm koad a servij da lakaat en un toull.
  2. Tra heñvel ouzh un ibil koad.
  3. kalc'h
    beg an ibil
  4. un ibil kig: ur c'halc'h
    Un ibil kig en un toull kig ha pa ya kuit e ra flip. Divinadell.
    un ibil beuz : ur c'halc'h
  5. un ibil-gwer: anv fentus ar gwrezverker, pa vez lakaet er revr
  6. un den evel n'eus ket kalz, ul lampon
    un ibil fall, ur gwall ibil: lañfre, hailhon
    un ibil treut: den diasur, da zisfiziout dioutañ

Troioù-lavar

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Krennlavarioù

Rimadelloù

Liamm

Troidigezhioù

Notennoù