gouezit
- eus ar verb gouzout; eil gour lies an doare-gourc'hemenn
- — « [...] ; evit kreskiñ ho mad deoc'h eo, rak, gouezit ervat, an hini a gemerfen he defe danvez keit ha me, ha dre se e vec'h eürusoc'h ha pinvidikoc'h un deiz da zont ; [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 94.)
