gouezhje

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus kouezhje, gant ur c'hemmadur dre vlotaat (k > g).

Furm verb

Kemmadur Furm
hep kouezhje
dre vlotaat gouezhje
amreizh digemm

gouezhje /ˈɡwesʃe/

  1. Furm kemmet ar verb kouezh pe kouezhañ pe kouezhel pe kouezhiñ e trede gour unan an amzer dic'hallus, en doare-divizout.
[...], he dorn war ar pakadoù da ziwall na gouezhje tra pe dra pe na dorrje ar c'herdin, [...]. — (Roparz Hemon, Ho kervel a rin en noz ha marvailhoù all, Al Liamm, 1970, p. 15.)