torrje

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar torr-, pennrann ar verb terriñ, hag an dibenn-ger -je

Furm verb

torrje /ˈtɔrʒe/

  1. Furm ar verb terriñ e trede gour unan an amzer dic'hallus, en doare-divizout
[...], he dorn war ar pakadoù da ziwall na gouezhje tra pe dra pe na dorrje ar c'herdin, [...]. — (Roparz Hemon, Ho kervel a rin en noz ha marvailhoù all, Al Liamm, 1970, p. 15.)

Troidigezhioù