feurmiñ
Neuz
Brezhoneg
Verb
feurmiñ /ˈfœr.mĩ/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : feurmet) (displegadur)
- Lezel kerz un dra bennak — ti, douar hag all — en eskemm d'ur sammad arc'hant war-lerc'h asant ha sinadur ur gevrat a anver feurm.
- Pet gwech he deus goulennet ur pezh ouzhpenn digant ar berc'hennez ! Bepred eo bet nac'het outi : gwell eo gant Emili feurmiñ he c'hambroù d' an douristed e-pad an hañv. — (Youenn Olier, Kanevedenn, Al Liamm, niv. 71, Du - Kerzu 1958, p. 433.)
- Kemer (un dra bennak) e feurm.
- « Deus ganin raktal, eme ar vaouez-se, rak emaon o paouez klevout digant ar borzhierez ez 'eus ur soliadur a-bezh da feurmiñ en ti ma lojañ (!) ennañ damdost da Skol al Liesijinerezh ». — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 130.)
Deveradoù
Gerioù kevrennek
Troioù-lavar
- feurmiñ e zivrec'h : en em ginnig evit ul labour en eskemm d'ur gopr (diwar-benn an dud)
Troidigezhioù
Roll an daveoù :
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, pajenn 234a