Mont d’an endalc’had

feurmiñ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

(1633) Savet diwar an anv-kadarn feurm hag al lostger -iñ[1].

Verb

feurmiñ /ˈfœr.mĩ/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : feurmet) (displegadur)

  1. Lezel kerz un dra bennakti, douar hag all — en eskemm d'ur sammad arc'hant war-lerc'h asant ha sinadur ur gevrat a anver feurm.
    • Pet gwech he deus goulennet ur pezh ouzhpenn digant ar berc'hennez ! Bepred eo bet nac'het outi : gwell eo gant Emili feurmiñ he c'hambroù d' an douristed e-pad an hañv. — (Youenn Olier, Kanevedenn, Al Liamm, niv. 71, Du - Kerzu 1958, p. 433.)
  2. Kemer (un dra bennak) e feurm.
    • « Deus ganin raktal, eme ar vaouez-se, rak emaon o paouez klevout digant ar borzhierez ez 'eus ur soliadur a-bezh da feurmiñ en ti ma lojañ (!) ennañ damdost da Skol al Liesijinerezh ». — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 130.)

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troioù-lavar

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :

  1. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, pajenn 234a