Mont d’an endalc’had

dudius

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn dudi hag al lostger -us.

Anv-gwan

Derez Furm
Derez-plaen dudius
Derez-uheloc'h dudiusoc'h
Derez-uhelañ dudiusañ
Derez-estlammiñ dudiusat

dudius /dy.ˈdiː.ys/

  1. A zudi, a zegas dudi.
    • Guerz trist, son dudius a ziwan eno,
      O ! pegen kaër ec'h out, ma Bro !
      — (Taldir, Bro Goz ma Zadou, in Dihunamb!, 15vet niverenn, miz Gwengolo 1906, p. 248-249.)
    • [...], penôs n'an neus, tro-war-dro, iliz ken kaer hag o iliz, tour ken dantelezet hag o hini, kleier da gana ken seder, ken dudius hag o re. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 7.)
    • Bamet e chom, end-eeun, Goulc'han, o klevout kan dudius ar merc'hed [...]. — (Brogarour, Onenn, 1936, p. 66.)
    • Hag eun trouz dudius a zeu betek e ziskouarn. Lavaret e vefe trouz flour peziou arc’hant hag aour o tañsal eun abadenn, kemmesket hag a-zaouiou, war ar vein-duf… Kreski a ra ar jabadao : eur c’harrad aour d’an nebeuta a ziskarger en eur veol staen. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 86 .)
    • Baradoz dudius : anv ur c'hantik

Troidigezhioù