dleent

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar dle-, pennrann ar verb dleout, hag an dibenn-ger -ent

Furm verb

dleent /Distagadur ?/

  1. Furm ar verb dleout e trede gour lies an amdremened, en doare-disklêriañ
Un degemer kalz tommoc'h ha kalz hegaratoc'h c'hoazh eget n'o dije kredet int o-unan a zleent kavout e Kastell al Lagennoù. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 114.)
[...], hag ec'h ejont neuze, prim-ha-prim, etrezek an iliz lec'h ma tleent bezañ dimezet. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 170.)
Ha dre ar bourk e oa bet ar gôz e tleent dimei en distro ar pôtr eus e veaj mor ar Su. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 150.)

Troidigezhioù