dizoleiñ

Brezhoneg

Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ».

Etimologiezh

Eus dis- ha goleiñ.

Verb

dizoleiñ /dizoˈlɛĩ/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. Tennañ ar pezh a vez o c'holoiñ un dra bennak :
   • ..., pa eo bet dizoloet ar bez hag an arched, ne oa ken netra ennan : ar c'horf a oa tec'het ive... hep e benn. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 27.)
   • ..., hag o veza dizoloet gouli he breur e lavar d'ezan : ... — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 19.)
2. Kavout unan bennak pe un dra bennak hag a oa kuzhet pe zianav
   • En devezh-se e voe dizoloet ar vag en tu all d'al Lenn, ... — (Roparz Hemon, Mari Vorgan, Al Liamm, eil emb. 1975, p. 82.)
   • Ha koulskoude em eus dizoloet abaoe pell amzer an darempredoù kablus a zo etrezout ha da dad kofesour! » — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 19.)
   • Dizoloet en devoa ar barner taol-gwidre ar paotr fin. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 281.)
3. diskuliañ
   • Ne vehe ket gouiet hiriv an deiz kenevet da Yann ar Baluc’henn bout dizoloet an c’hoari din. ETEB 1974-75/99

Stummoù all

• disc'holeiñ
• dizoloiñ
• dizeleiñ

Gerioù enepster

• goleiñ

Deveradoù

• dizoloadenn
• dizoloer
• dizoloet

Troidigezhioù

• galleg : (se) découvrir ^(fr)