dizeleiñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus dis- ha geleiñ

Verb

dizeleiñ /dizeˈlɛĩ/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : dizoloet) (displegadur)

1. Dizoleiñ
   • Dizeleiñ a reas an toull gant e forc'h. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 115.)
   • Ar paotr Ian, marc'hadour kezek [...], a lakaz en he zounj prena lunedou evit dizelei guelloc'h defotou al loened en dije tro da varc'hata. — (Goulven Morvan, Eul lunedou all, Feiz ha Breiz, 3 Meurzh 1877, p. 7.)
   • ... eun tamm c’hoant ebken da gas gantho unan euz va moc’h a zo avoualac’h evit va dizelei. EK

Stummoù all

• dizolo
• dizoleiñ

Gerioù enepster

• geleiñ

Deveradoù

• dizoloadenn
• dizoloadur
• dizoloer
• dizoloidigezh

Liamm war-du al lec'hienn Devri

• dizeleiñ / dizoleiñ / dizoloiñ / dizolo v.

Troidigezhioù

• galleg : (se) découvrir ^(fr)