dizaon

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar rakger di- (diz- dirak ur vogalenn) hag an anv-kadarn aon.

Anv-gwan

dizaon /ˈdiː.zãwn/

1. Ha n'en deus ket aon ; hep aon.
   • Chom hep bezañ spontet gant an Ankou a zo diaesoc'h moarvat da Vreizhiz eget bezañ dizaon dirak an dud vev. — (Benead, Ar merc'hed e lennegezh Vreizh, Al Liamm-Tir na nÓg, niv. 7, Meurzh - Ebrel 1948, p. 47.)

Gerioù heñvelster

• dizaonik
• dispont
• dispouron
• kalonek

Gerioù enepster

• aonik
• spontik

Deveradoù

• dizaoniñ

Troidigezhioù

• galleg : impavide ^(fr)

Adverb

dizaon

1. Hep kaout aon, start.
   • « Diskennit betek sol ar feunteun, emezi, astennit dizaon war he leurenn. [...]. » — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 127.)

Troidigezhioù

• galleg : sans crainte ^(fr)