dizaon

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar rakger di- (diz- dirak ur vogalenn) hag an anv-kadarn aon.

Anv-gwan

dizaon /ˈdiːzãwn/

  1. Ha n'en deus ket aon ; hep aon.

Gerioù heñvelster

Gerioù enepster

Deveradoù

Troidigezhioù

Adverb

dizaon

  1. Hep kaout aon, start.
    • « Diskennit betek sol ar feunteun, emezi, astennit dizaon war he leurenn. [...]. » — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 127.)

Troidigezhioù