Mont d’an endalc’had

displijo

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar displij-, pennrann ar verb displijout, hag an dibenn-ger -o

Furm verb

displijo /disˈpliːʒo/

  1. Furm ar verb displijout e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
« [...]. Bremañ, an hini a zisplijo d'in n'en devo ket pell da veva ken, ma karan. [...] ! » — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn II, Gwalarn niv. 97, Kerzu 1936, p. 61.)
« [...] : « Ul lizher tener-glizh !... Peogwir out barrekoc'h war ar meizañ eget war an ober, an dra-mañ ne zisplijo ket dit. Del ! Kemer ! » — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 43.)

Troidigezhioù