dispignit

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar dispign-, pennrann ar verb dispign, hag an dibenn-ger -it

Furm verb

Kemmadur Furm
hep dispignit
dre vlotaat zispignit
dre c'hwezhañ digemm
dre galetaat tispignit
amreizh tispignit

dispignit /disˈpĩ.ɲit/

  1. Furm ar verb dispign en eil gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
— « Evelkent », a responte Laouig, « ez eus meur a vloavez abaoue ma tispignit ganen.» — (Lan ar Bunel, Laouig ar Penker eun danvez beleg, Moulerez straed ar C'hastell, Brest, 1929, p. 62.)

Troidigezhioù

dispignit /disˈpĩ.ŋit/

  1. Furm ar verb dispign en eil gour lies an doare-gourc'hemenn

Troidigezhioù