dilammat

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar rakger di- hag ar verb lammat.

Verb

dilammat /diˈlãmːat/ (anv-gwan-verb : dilammet) (displegadur)

1. Mont er-maez prim.
   • Ha Yann da zilammat kuit, ken prim ha tra, diwar lein ar gwele. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 251.)
   • Tostaat a reont d'an tiez kentañ, ha bugaligoù ar bourk a zilamm eus ar skol, en ur choual a-bouez-penn. — (Herve Gouedard, Paul Sérusier, ul livour e Breizh, Al Liamm, miz Du 2013, p. 82.)

Stummoù all

• delammat

Deveradoù

• dilammadenn

Troidigezhioù

• galleg : bondir ^(fr) , jaillir ^(fr) , fuir ^(fr) , s'échapper ^(fr)