dihunjont

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar dihun-, pennrann ar verb dihuniñ, hag an dibenn-ger -jont

Furm verb

dihunjont /diˈhỹnʒɔ̃ɲ(t)/

  1. Furm ar verb dihuniñ e trede gour lies an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ
Pa zavas an de, e tihunjont war eun dro. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 128.)

Troidigezhioù