Mont d’an endalc’had

dihunis

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar dihun-, pennrann ar verb dihuniñ, hag an dibenn-ger -is

Furm verb

dihunis /diˈ(h)ỹːnis/

  1. Furm ar verb dihuniñ e kentañ gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ
Da vintin, pa zihunis, e oan em gourvez war blañchod ar gambr, e-lec'h ma oan kouezhet semplet. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 100.)

Troidigezhioù