digollo

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar digoll-, pennrann ar verb digoll, hag an dibenn-ger -o

Furm verb

digollo /diˈɡɔlːo/

1. Furm ar verb digoll e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :

— « Hiviziken, » eme ar roue, « n' ez pezo mui bale ebet da ober, ha pa vezin-me euredet gant merc'h ar roue Fortunatus, me a zigollo ac'hanout evit kement ac'h eus graet evidon. [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 63.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) dédommagera ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) vengera ^(fr)