dastumo

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar dastum-, pennrann ar verb dastum, hag an dibenn-ger -o

Furm verb

dastumo /dasˈtymːo/

  1. Furm ar verb dastum e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
D'ar pardaez, div rastell vras stlejet gant daou loen en dastumo adarre hag a viro evel se na ve glebiet ha goeñvet gant ar glizh-noz. — (Brogarour, Onenn, 1936, p. 81.)

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù