daoulinañ
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar an anv-kadarn daoulin hag al lostger -añ.
Verb
daoulinañ /dɔwˈlĩːnã/ verb gwan (anv-gwan-verb : daoulinet) (displegadur)
- Mont war an daoulin
- Em diwiskañ a ra en noazh-puilh, mont a ra da daoulinañ war sichenn ar groaz, ha kerkent setu glav, avel, kurun ! — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 73.)
- [...], hag a lavaras dezho daoulinañ ma roje dezho e vennozh. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 25.)
- Daoulinomp hon-div da c'houlenn sklerijenn ha kalon digantañ. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 186.)
- Bep Sul e taoulinont war bezioù o zud marv ha n'hellont ket mont ha dont d'an iliz hep tremen dre ar vered. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 89.)
Troidigezhioù
- galleg : s'agenouiller (fr)