Mont d’an endalc’had

c'hwez

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn 1)
Meneget er C'hatolikon (hues).
Da geñveriañ gant chwys en kembraeg, hwys en kerneveureg.[1]
Deuet eus un anv-kadarn keltiek *swēsso-, eus ar henstumm *suid-s-ós, a zeufe eus ur wrizienn indezeuropek *suid- « c'hweziñ », da dostaat ouzh sudor « c'hwez » en latin, schwitzen « c'hweziñ » en alamaneg ha svídyati en sañskriteg.[3]
(Anv-kadarn 2)
Testeniekaet en 1732 evel c'huëz.
Da geñveriañ gant chwydd en kembraeg, hwedh en kerneveureg, siad en iwerzhoneg.[1]
Deuet eus un anv-kadarn keltiek *swēdu-, deveret eus ur verb *swēd-o- « c'hwezañ, -o, foeñviñ ».[2]
(Furm verb)
Savet diwar « c'hwez- », pennrann ar verb « c'hweziñ », hep dibenn-ger.

Anv-kadarn 1

c'hwez /ˈxweːs/ gourel strollder (unanderenn : c'hwezenn)

  1. (Korfadurezh) Dourenn diliv, sall ha fall vlazer diwagrennet dre toulloùigoù ar c'hroc'hen.

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù

Anv-kadarn 2

c'hwez /ˈxwes/ gourel

  1. Lakaat gwent en un dra bennak
  2. Vended

Gerioù heñvelster

  1. bouf, fe(z), foeñv
  2. bouf, vended

Deveradoù

Troidigezhioù

Furm verb

c'hwez /Distagadur ?/

  1. Furm ar verb c'hweziñ e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
  2. Furm ar verb c'hweziñ en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.

Daveoù

Roll an daveoù :

  • [1] : Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 164.
  • [2] : Ranko Matasović, Etymological Dictionary of Proto-Celtic, Leyden, Brill, 2009, p. 362.
  • [3] : Ranko Matasović, Etymological Dictionary of Proto-Celtic, Leyden, Brill, 2009, p. 364.