birvidik

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus ar verb birviñ gant al lostger -idik.

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	birvidik
Derez-uheloc'h	birvidikoc'h
Derez-uhelañ	birvidikañ
Derez-estlammiñ	birvidikat

birvidik /birˈviːdik/

1. A laka holl e nerzh, e galon da ober un dra bennak (diwar-benn an dud)
2. Entanet (diwar-benn santadoù, oberoù an dud)
   • Feiz an dud-se a zo birvidik abaoue m'eo tremenet dreizi daou abostol bras Breiz-Izel : Mikeal an Nobletz hag an Tad Maner. — (Klaoda ar Prad, Marvailhou ar Vretoned e-tal an tan, Sant-Brieg, 1907, p. 2.)
   • Un nerzh birvidik a eeune dezhan e holl gigennoù, hag e zaoulagad, o virviñ gant ar gasoni, a bare e daoulagad an dud gouez. — (?, p. ?.)
3. Oberiant
   • N'emeur ket pell ivez diouzh Kemperle ha diouzh porzh birvidik Konk-Kerne. — (Herve Gouedard, Paul Sérusier, ul livour e Breizh, Al Liamm, miz Du 2013, p. 52.)

Deveradoù

• birvidikaat

Troidigezhioù

• galleg : actif ^(fr) , vif ^(fr) , ardent ^(fr) , bouillant ^(fr) , fervent ^(fr) , enthousiaste ^(fr) .