barn

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn) Kar d'ar ger brezhonek breud.

Meneget er C'hatolikon (barn).

Da geñveriañ gant ar gerioù barn e kembraeg hag e kerneveureg.

(Furm verb) Savet diwar barn-, pennrann ar verb barn, hep dibenn-ger.

Verb

barn /ˈbarn/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. Dougen ur varn, kemer un diviz justis diwar-benn un afer.
   • « [...]. Fur eo selaou, a-raok barn, an tamaller hag an hini tamallet, pe douget e vefe alies barnedigeziou faos. [...]. » — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn II, Gwalarn niv. 97, Kerzu 1936, p. 15.)
   • Mar deo un den fall n'hon eus da ober nemet her lakaat etre daouarn ar re a zo karget da varn ar rumm dud-se. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 114.)
2. Kondaoniñ.
   • Lezet en deus anezhañ da vale, rak ar roue hepken, ha den all ebet, a c’hell barn unan bennak d’ar marv. — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn I, Gwalarn niv. 89, Ebrel 1936, p. 14.)
   • Barn un den da vezañ krouget.
   • Tapet e voe koulskoude, ha kaset d'ar prizon, da Bontrev, hag e voe barnet da vezañ krouget ha devet, ha gwentet e ludu gant an avel. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 216.)
3. Barn un den, ul lec'h, diouzh un dra bennak : prizañ anezhañ.
   • Ar brotestanted a so nebeut anezho, ha ne dleont ket beza pell da zistrei ive d'ar guir Ilis, da viana mar ho barner dioc'h ar pez am eus guelet gantho. — (G. M., Kemper, 22 Gwengolo 1866, Feiz ha Breiz, 22 Gwengolo 1866, p. 266b.)
   • Arabat eo barn an oll parreziou diouc'h certen karteriou (pere ne hanvan ket ama) e leac'h ne veleur bep sul da bardaez nemet tud vezo, beac'h dezo oc'h en em dreina d'ar gær. — (Lan Ar Born, Lan Ar Born d'a Lan An Dall, Feiz ha Breiz, 4 Ebrel 1868, p. 77b.)
   • Theoteknus a varne Viktor dious he oberou ha ne gave ket dezhan ec'h helle beza kristen eunn den en doa bazateat eur sklavour peger fall benak oa ar sklavour-ze. — (I. W., Sant Theodot, patroun ann hostisien, Feiz ha Breiz, 29 Gouere 1871, p. 203a.)
   • Diot e vije koms evelse, rag arabat eo morse barn ann holl diouz unan hepken. — (Skoueriou fall, Le Courrier du Finistère, 10 Mae 1884, p. 1c.)

Stummoù all

barniñ

Deveradoù

• advarner
• arzvarnour
• arzvarnouriezh
• barnadenn
• barnadour
• barnadurezh
• barnedigezh
• barner
• barner an degouezh
• barner an deroù
• barnerezh
• barnerezhel
• barner tredeog
• c'hwelvarner
• devarnadur
• devarnadurezh
• devarnañ
• devarnadurezhel
• eilbarner
• filmvarnour
• kador-varn
• lez-varn
• lezvarnel
• rakvarn
• skridvarn
• skridvarnouriezh
• strollad-barn
• ti al lezioù-barn

Troidigezhioù

• esperanteg : juĝi ^(eo)
• galleg : juger ^(fr) , considérer ^(fr)
• kembraeg : barnu ^(cy)
• saozneg : to judge ^(en) , to deem ^(en)

Anv-kadarn

barn /ˈbarn/ benel (liester : barnoù, barnioù)

1. Barnadenn, barnedigezh
   • betek ar varn diwezhañ. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 34.)

Troioù-lavar

• deiz ar varn
• pelec'h ar varn

Troidigezhioù

• galleg : jugement ^(fr)
• kembraeg : barn ^(cy)
• saozneg : judgment ^(en)

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	barn
dre vlotaat	varn
dre c'hwezhañ	digemm
dre galetaat	parn
amreizh	varn

barn /ˈbarn/

1. Furm ar verb barn e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
   • Ar fur a glask, ar bobl a varn. — (Gabriel Milin, Furnez ar geiz, euz a Vreiz, Brest, 1868, p. 17.)
2. Furm ar verb barn en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.

Kembraeg

Verb

barn /ˈbarn/ verb kreñv eeun

1. barn

Anv-kadarn

barn benel (liester : barnau, barnion, beirn)

1. ali, soñj
   • yn fy marn i : da'm meno, war va meno
2. barnadenn, barnedigezh