asanto

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar asant-, pennrann ar verb asantiñ, hag an dibenn-ger -o

Furm verb

asanto /aˈsãnto/

  1. Furm ar verb asantiñ e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
    • « [...], peogwir ne asanto biken den a iliz ebet skuilhañ war da dal dour sakr an Daspren, da vadeziñ a rin me va-unan... gant va daeroù. » — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 21.)

Troidigezhioù