a-boan
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar an araogenn a hag an anv-kadarn poan.
Adverb
a-boan /aˈbwãːn/
- Gant kalz a boan.
- Herri, arraj an diaoul en e galon, a lamp e traon, hag a gemer er c'hleun eur mean ken pounner ma c'hallfe a-boan daou zen e finval. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 28.)
- Ne voe ket souezhet, a-boan displijet. — (Roparz Hemon, Ho kervel a rin en noz ha marvailhoù all, Al Liamm, 1970, p. 14.)
- A-boan un huanad gant ar mor. — (Roparz Hemon, Ho kervel a rin en noz ha marvailhoù all, Al Liamm, 1970, p. 21.)
- bezañ a-boan da un den ober un dra : hogos dezhañ
Gerioù heñvelster
Troioù-lavar