magfe

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar mag-, pennrann ar verb magañ, hag an dibenn-ger -fe

Furm verb

magfe /ˈmaɡfe/

  1. Furm ar verb magañ e trede gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout
Seul nebeutoc'h a ziskred a vagfe ar Saozon, seul grisoc'h e vefe o souezh. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 100.)

Troidigezhioù