heuilhe

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar heul-, pennrann ar verb heuliañ, glebiadur an l notet ilh, hag an dibenn-ger -e

Furm verb

heuilhe /ˈhøʎe/

1. Furm ar verb heuliañ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ
   • An ourz o heuilhe dre-holl, evel ur c'hi, hag e-pad an noz ez oa gourvezet eus dor o c'hambr. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 115.)
   • Ma heuilhe an holl al lezenn gristen, nemet unanig bennak marteze, ne felle ket dezho bezañ « renet », evel ma lavarent, gant ar person hag e gureed. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 243.)

Stummoù all

• heulie

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) suivait ^(fr)