gwelfomp

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gwel-, pennrann ar verb gwelet pe gwelout, hag an dibenn-ger -fomp

Furm verb

gwelfomp /ˈɡɥelfɔ̃m(p)/

1. Furm ar verb gwelet/gwelout e kentañ gour lies an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ (e brezhoneg Treger)

• Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :

— [...]. Hirie n'am eus gallet goût netra, mes warc'hoaz e welfomp !... — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 50.)

— Goustadik ! kamarad, bremañ-souden e welfomp ur c'hoari all. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 20.)

— [...] : kae d'az kwele, ha pa vo deiz, e welfomp petra eo kement-se holl." — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/4, Al Liamm, 1989, p. 69.)

Gerioù heñvelster

• gwelimp

Troidigezhioù

• galleg : (nous) verrons ^(fr)