Doue d'o fardono

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv divoutin Doue, ar rannig-verb d', an anv-gwan perc'hennañ o ha pardono (furm ar verb pardoniñ e trede gour an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ).

Troienn

Doue d'o fardono /Distagadur ?/

1. Troienn a reer ganti dre sevended pa veneger anv unan bennak aet da Anaon
   • Aet eo an darn vuiañ anezho da anaon, ha Doue d'o fardono ! — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 68.)
   • — Douj, d'an nebeutañ, an ti-mañ a zo bet hini hon tad hag hor mamm, Doue d'o fardono ! eme ar plac'h yaouank fur. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 19.)
   • [...], n'ouzon pet a ofiserien dilhad lufrus ganto, kamaradoù kozh da Gerangwenn (Doue d'e bardono), bet gantañ o toullgofañ o enebourien (Doue d'o fardono ivez) war an tachennoù-emgann, [...]. — (Jakez Konan, Lannevern e kañv ha danevelloù all, Al Liamm, 1980, p. 22.)
   • Doue d'o fardono ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 355.)

Troiennoù heñvelster

• Doue r'o fardono

Troidigezhioù

• galleg : Paix à leur âme ! ^(fr)