tus

Brezhoneg

Etimologiezh

Da geñveriañ gant ar gerioù tuth « tus » e kembraeg ha tooth « tizh » e kerneveureg.^[1]

Deuet eus ar ger keltiek *toixto-, a zeufe eus ar wrizienn indezeuropek *steigʰ- « kerzhet, mont », a gaver er verboù téigh « mont » en iwerzhoneg ha stijgen « sevel » e nederlandeg.^[2] Kar d'ar ger tizh.

Anv-kadarn

tus /tys/ hollek gourel

1. (Marc'hegerezh) Trot, d.l.e. kerzh ar marc'h - ha pevarzroadeged all - etre ar paz hag an daoulamm.

   War ho marc'h skañv, herrus e dus, Ar Person Touer 56

2. d'an tus : d'an trot
   • mont, dont d'an tus
3. (estlammadell) Ger a lavarer d'ar marc'h evit e lakaat da vont d'an trot.

Doareoù-skrivañ all

• tuzh

Gerioù heñvelster

• trot

Deveradoù

• tusañ

Troidigezhioù

• galleg : trot ^(fr)

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, 2003, p. 753.
• ^[2] : Ranko Matasović, « Addenda et corrigenda to Ranko Matasović’s Etymological Dictionary of Proto-Celtic », 2011, p. 39.

Spagnoleg

tus

1. Furm lies ar perc'hennañ tu.
   • Tus hermanas. Da c'hoarezed.
   • Ven con tus amigos. Deus gant da vignoned.