tus

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.
Eilstummoù tipografek Gwelet ivez : Tus

Brezhoneg

Etimologiezh

Da geñveriañ gant ar gerioù tuth « tus » e kembraeg ha tooth « tizh » e kerneveureg.[1]
Deuet eus ar ger keltiek *toixto-, a zeufe eus ar wrizienn indezeuropek *steigʰ- « kerzhet, mont », a gaver er verboù téigh « mont » en iwerzhoneg ha stijgen « sevel » e nederlandeg.[2] Kar d'ar ger tizh.

Anv-kadarn

tus /tys/ hollek gourel

  1. (Marc'hegerezh) Trot, d.l.e. kerzh ar marc'h - ha pevarzroadeged all - etre ar paz hag an daoulamm.
    War ho marc'h skañv, herrus e dus, Ar Person Touer 56
  2. d'an tus : da c'haloupat
    • mont, dont d'an tus
    • lakaat ur gazeg d'an tus: da c'haloupat
  3. (estlammadell) Ger a lavarer d'ar marc'h evit e lakaat da vont d'an trot.

Doareoù-skrivañ all

Gerioù heñvelster

Deveradoù

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :


Spagnoleg

tus

  1. Furm lies ar perc'hennañ tu.
    • Tus hermanas. Da c'hoarezed.
    • Ven con tus amigos. Deus gant da vignoned.