torchañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn torch hag al lostger -añ.

Verb

torchañ /ˈtɔrʃã/ verb kreñv eeun (displegadur)

  1. Sec'hañ un dra bennak gant un torch.
  2. Naetaat gant ur frilienn, ur serviedenn pe... gil e zorn.
  3. torchañ ar revr, an toull.
    • Kerkent ha ma veze tennet e-maez ar sac'h 18, 38, pe 58, beogal a-gevret a rae raktal an holl vagad : « Torch da doull, mab, ha kae kuit ! » — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 29.)

Troidigezhioù