souchañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar souch.

Verb

souchañ /ˈsuʃːã/ (anv-gwan-verb : souchet) (displegadur)

  1. plegañ ar penn, pe ar c'hein, da guzhat, pe gant aon (rak an taolioù alies)
    Me a souche pa welen ma mamm o tont din gant ar skubellenn, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 485.)
  2. Souchañ, souchañ ar penn: gourvez
    Souchañ amañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 485.)
    Souchañ da benn amañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 485.)
    Da betra n'ez ket da souchañ da benn aze war ar gwele da ziskuizhañ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 485.)
  3. ober ur souchadenn: ur pennad kousk
  4. un den souchet : ur glufenn

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù