skuilh

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar « skuilh- », pennrann ar verb « skuilhañ », hep dibenn-ger.

Verb

skuilh: skuilhañ

  1. an tu skuilh : an tu diavaez, pa gomzer eus treid, botoù, enebet ouzh an tu dastum.
  2. barr-skuilh: leun-chouk

Furm verb

skuilh /ˈskyʎ/

  1. pennrann ha furm ar verb skuilh, pe skuilhañ, e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
    • An hini a ruilh a skuilh.
  2. Furm ar verb skuilhañ en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.
    • Skuilh ur banne dour aze!

Anv-kadarn

  1. skuilh: skuilhadenn
    Ober ur skuilh: skuilhañ
  2. Mont e skuilh hag e ber: bezañ foranet