skopañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus ar verb latin exconspuere.

Verb

skopañ /ˈskɔpã/ verb gwan (displegadur)

1. Teuler skop eus ar genoù.
   • ... skopañ a eure war an teir zakadenn gwad ... — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 237.)
   • « Lorgnez, » a daolas outañ Pêr Gwiader en ur skopañ ha chaokañ kunujennoù all dirak korf-mar e vevel. — (Youenn Kervalan, Dremmoù Arrasate, Embannadurioù Al Lanv, 2009, p. 50.)
   • ..., ha chaokat didruez a rae ar ramz en ur skopañ druz a bep eil kammed ma rae war ar pont. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 96.)
   • Skopañ 'reas etre e zivesker. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 43.)
2. C'hwezhañ gant ar gounnar, an aon (ar c'hizhier dreist-holl)
3. skopañ un dra bennak verb kreñv eeun
   • - Lotea he deus skopet gwad. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 15.)

Gerioù heñvelster

1. tufañ
2. fuc'hañ, pufal

Deveradoù

• skopadenn
• skopitell

Gerioù kevrennek

• skop-gwad

Troioù-lavar

• skopañ ouzh verb kreñv dieeun

Troidigezhioù

• galleg : cracher ^(fr)