siellañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn siell hag al lostger -añ.

Verb

siellañ /siˈɛlːã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : siellet) (displegadur)

  1. Lakaat ur siell war un dra bennak, ul lizher peurliesañ.
    • <skouer.>
  2. (dre skeudenn-lavar) Lakaat un dra bennak da dalvezout da vat.
    • <skouer.>

Deveradoù

Troidigezhioù