ruziañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-gwan ruz hag al lostger -iañ.
Plac'h o ruziañ.
Taolenn gant Gerrit van Honthorst (1625).

Verb

ruziañ /ˈryzjã/ verb gwan (anv-gwan-verb : ruziet) (displegadur)

  1. Dont da vezañ ruz.
    • Ul liorzh koantik, marellet a livioù flamm, o tihuniñ dindan an oabl limestra, o ruziañ eus tu ar sav-heol. — (Goulc'han Kervella, Lara, Al Liamm, 1989, p. 218.)
  2. Dont da vezañ ruz e benn:

ruziañ verb kreñv eeun

  1. Lakaat da vezañ ruz:

Troioù-lavar

Troidigezhioù

Gwelet ivez