ruziañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-gwan ruz hag al lostger -iañ.

Plac'h o ruziañ.
Taolenn gant Gerrit van Honthorst (1625).

Verb

ruziañ /ˈryzjã/ verb gwan (anv-gwan-verb : ruziet) (displegadur)

1. Dont da vezañ ruz.
   • Ul liorzh koantik, marellet a livioù flamm, o tihuniñ dindan an oabl limestra, o ruziañ eus tu ar sav-heol. — (Goulc'han Kervella, Lara, Al Liamm, 1989, p. 218.)
2. Dont da vezañ ruz e benn:
   • Ruziañ a Bertele, ker ruz ha klipenn ur c'hilhog. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 105.)
   • Ruziañ a reas Alan ha sellout, hep sevel e benn, ouzh an daoliad a-dal. — (Ronan Huon, Ar Gwennili-mor, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 407.)

ruziañ verb kreñv eeun

1. Lakaat da vezañ ruz:
   • An heol, o tiskenn a-dreñv Koad Luzeg, a ruzie ar soulegoù. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 31.)

Troioù-lavar

• ruziañ gant ar sec'hed
• ruziañ gant ar vezh

Troidigezhioù

• alamaneg : rot ^(de) werden ; erröten ^(de)
• esperanteg : ruĝiĝi ^(eo) (verb gwan), ruĝigi ^(eo) (verb kreñv)
• faeroeg : rodna ^(fo)
• goteg : 𐌲𐌰𐍂𐌹𐌿𐌳𐌰𐌽 ^(*) (gariudan)
• galleg : rougir ^(fr)
• gresianeg : κοκκινίζω ^(el) (kokkinízo)
• ido : redeskar ^(io)
• japaneg : 赤面する ^(ja) (sekimen suru)
• nederlandeg : rood ^(nl) worden ; blozen ^(nl) , kleuren ^(nl)
• portugaleg : corar ^(pt)
• rusianeg : краснеть ^(ru) (krasnet’)
• saozneg : redden ^(en) , blush ^(en)
• spagnoleg : ponerse rojo ^(es) , sonrojarse ^(es) , abochornar ^(es)
• svedeg : rodna ^(sv) , bli röd ^(sv)
• tchekeg : červenat ^(cs) /zčervenat ^(cs)  ; rudnout ^(cs) /zrudnout ^(cs)

Gwelet ivez

• duañ
• gwennañ
• meleniñ